بهترین درمان فتق دیسک کمر با توجه به شدت علائم، میزان فشردگی عصب و سلامت کلی بیمار بستگی دارد و پس از ارزیابی دقیق توسط متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی سعادت آباد تعیین می شود.
بیرون زدگی دیسک کمر ، به برآمدگی یا بیرون زدگی غیر طبیعی دیسک های ستون فقرات گفته می شود و زمانی رخ می دهد که لایه بیرونی دیسک ضعیف شده یا آسیب ببیند ، که در این شرایط مواد ژل مانند داخلی به ناحیه ضعیف شده فشار وارد کرده و بیرون می زنند ، این وضعیت منجر به وارد شدن فشار به اعصاب مجاور شده و علائم حسی – عصبی – حرکتی را ایجد می کند.
بهترین درمان دیسک کمر در اغلب موارد فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی است و خوشبختانه اغلب بیماران بدون نیاز به انجام جراحی بهبودی قابل توجهی را تجربه می کنند.
علائم بیرون زدگی دیسک کمر
کمردرد رایج ترین علامت فتق دیسک کمر است که مبتلایان گزارش می دهند ، کمردرد می تواند بحدی شدید باشد که سبب بروز اختلال در فعالیت های روزمره فرد شود.
درد ساق پا (سیاتیک): یکی از علائم بارز فتق دیسک کمر، سیاتیک است، که با دردی که از قسمت پایین کمر از طریق باسن و پایین پشت یک پا منتشر می شود، مشخص می شود. درد می تواند شدید باشد و ممکن است با حرکات خاصی مانند نشستن، ایستادن یا راه رفتن بدتر شود.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن: فشار بر روی اعصاب کمر به دلیل فتق دیسک می تواند منجر به احساس بی حسی، گزگز یا احساس سوزن سوزن شدن در باسن، ساق پا یا پا شود. این علائم ممکن است در یک منطقه خاص یا در تمام طول مسیر عصبی آسیب دیده رخ دهد.
ضعف عضلانی: اگر فتق دیسک عصب کنترل کننده عضلات خاصی را فشرده کند، ممکن است ضعف یا از دست دادن قدرت عضلانی رخ دهد. این ضعف می تواند بر توانایی بلند کردن یا نگه داشتن اشیاء، راه رفتن یا انجام سایر فعالیت هایی که عضلات آسیب دیده را درگیر می کند، تأثیر بگذارد.
کاهش رفلکس: اعصاب تحت تاثیر فتق دیسک کمر نیز ممکن است منجر به کاهش یا عدم وجود رفلکس مانند رفلکس زانو شود. این یافته معمولاً در طول معاینه فیزیکی توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشاهده می شود.
دردی که با حرکت تشدید می شود: برخی حرکات مانند خم شدن به جلو، چرخش یا سرفه می تواند درد ناشی از فتق دیسک را تشدید کند. برعکس، برخی از افراد ممکن است با دراز کشیدن یا اتخاذ موقعیت‌های خاصی که فشار را بر ناحیه آسیب‌دیده کاهش می‌دهد، تسکین پیدا کنند.
بهترین درمان فتق دیسک کمر می تواند به تسکین علائم ذکر شده در بالا کمک کرده و از پیشرفت بیماری و آسیب نیز جلوگیری کند.
دلایل فتق دیسک کمر
- با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات به تدریج محتوای آب و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند. این امر آنها را مستعد ساییدگی و پارگی می کند و خطر فتق را افزایش می دهد.
- ضربه یا آسیب ناگهانی به کمر، مانند زمین خوردن، بلند کردن نادرست یک جسم سنگین یا تصادف رانندگی، می تواند باعث فتق دیسک شود. ضربه شدید یا مکانیک نامناسب بدنه می تواند منجر به آسیب و جابجایی دیسک شود.
- فعالیت های تکراری که شامل خم شدن، چرخاندن یا بلند کردن اجسام سنگین است، می تواند فشار بیش از حد بر ستون فقرات کمری وارد کند. با گذشت زمان، این استرس مکرر می تواند دیسک ها و ساختارهای اطراف آن را ضعیف کند و آنها را مستعد فتق کند.
- حفظ وضعیت نامناسب، به ویژه برای دوره های طولانی، می تواند فشار بر دیسک های ستون فقرات را افزایش دهد و منجر به تحلیل رفتن و فتق آنها شود. به طور مشابه، استفاده از مکانیک های نامناسب بدن در حین حرکات بلند کردن، خم شدن یا پیچش می تواند به فتق دیسک کمک کند.
- وزن بیش از حد بدن فشار بیشتری بر ستون فقرات، به ویژه ناحیه کمر وارد می کند. این افزایش بار می تواند انحطاط دیسک را تسریع کند و خطر فتق را افزایش دهد.
- عدم فعالیت بدنی منظم و سبک زندگی کم تحرک می تواند عضلات حمایت کننده از ستون فقرات را ضعیف کند. عضلات ضعیف ثبات و محافظت ناکافی از دیسک ها را فراهم می کنند و آنها را مستعد فتق می کند.
- برخی از افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای ایجاد مشکلات دیسک داشته باشند. برخی ویژگی‌های ارثی مانند ساختار و ترکیب دیسک‌ها می‌تواند آنها را در برابر فتق آسیب‌پذیرتر کند.
بهترین درمان فتق دیسک کمر
درمان فتق دیسک کمر به شدت علائم و شرایط خاص فرد بستگی دارد. در بیشتر موارد، در ابتدا روش های محافظه کارانه و غیر جراحی توصیه می شود. در اینجا برخی از درمان های رایج برای فتق دیسک کمر وجود دارد:
استراحت و اصلاح فعالیت: استراحت کوتاه مدت و اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند می تواند به کاهش درد و کاهش التهاب کمک کند. با این حال، استراحت طولانی مدت در بستر معمولاً توصیه نمی شود زیرا می تواند منجر به سفتی و ضعف عضلانی شود. از سرگیری تدریجی فعالیت های عادی برای بهبودی مهم است.
داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) را می توان برای تسکین درد و کاهش التهاب تجویز کرد. در برخی موارد، شل کننده های عضلانی یا استروئیدهای خوراکی نیز ممکن است برای مدیریت علائم تجویز شوند. با این حال، دارو فقط به طور موقت تسکین می دهد و مشکل اساسی را برطرف نمی کند.
فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی سفارشی برای تقویت عضلات مرکزی، بهبود انعطاف پذیری و ارتقای مکانیک مناسب بدن ایجاد کند. فیزیوتراپی همچنین شامل تکنیک هایی مانند کشش، اولتراسوند و تحریک الکتریکی برای کاهش درد و بهبود عملکرد است.
تزریق استروئید اپیدورال: تزریق کورتیکواستروئیدها در فضای اطراف عصب آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و کاهش درد کمک کند. این تزریق ها معمولاً تحت هدایت فلوروسکوپی توسط یک متخصص آموزش دیده انجام می شود.
جراحی زمانی در نظر گرفته می شود که درمان های محافظه کارانه نتوانند تسکین دهند یا علائم شدیدی مانند ضعف قابل توجه یا از دست دادن کنترل مثانه یا روده وجود داشته باشد. گزینه های جراحی شامل دیسککتومی (برداشتن قسمت فتق شده).
بیشتر بخوانید :
تکنیک های درمان دستی فیزیوتراپی
