درمان تنگی کانال نخاع با فیزیوتراپی ، وضعیتی که با باریک شدن کانال نخاعی همراه است، با هدف تسکین علائم، کاهش درد و بهبود عملکرد کلی انجام می شود. گزینه های درمانی خاص ممکن است بسته به شدت بیماری، عوامل فردی و ترجیحات بیمار متفاوت باشد.
تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که با باریک شدن کانال نخاعی مشخص می شود که بر نخاع و اعصاب فشار وارد می کند. این باریک شدن می تواند در گردن (تنگی ستون فقرات گردنی) یا کمر (تنگی ستون فقرات کمری) رخ دهد. شایع ترین علل تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
- تغییرات دژنراتیو: افزایش سن و ساییدگی ستون فقرات می‌تواند منجر به شکستگی دیسک‌های ستون فقرات، ضخیم شدن رباط‌ها و تشکیل خارهای استخوانی شود که همگی به باریک شدن کانال نخاعی کمک می‌کنند.
- فتق دیسک: وقتی هسته داخلی دیسک ستون فقرات بیرون زده و روی کانال نخاعی فشار می آورد، می تواند باعث تنگی شود.
- آسیب های ستون فقرات: آسیب های ناشی از ضربه به ستون فقرات، مانند شکستگی یا دررفتگی، می تواند منجر به تنگی ستون فقرات شود.
- عوامل مادرزادی: برخی از افراد ممکن است در بدو تولد کانال نخاعی کوچکتری داشته باشند که این امر باعث افزایش حساسیت آنها به تنگی می شود.
بیشتر بخوانید : تنگی کانال نخاعی چیست؟
علائم تنگی کانال نخاعی
علائم تنگی ستون فقرات بسته به محل و شدت بیماری می تواند متفاوت باشد. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:
- درد: به طور معمول، درد ناشی از تنگی در پشت یا گردن تجربه می‌شود، اما بسته به ناحیه آسیب‌دیده ممکن است به بازوها، باسن یا پاها نیز سرایت کند.
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن: بیماران ممکن است احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی در اندام ها را تجربه کنند که ممکن است از گردن یا پشت به بازوها، دست ها، پاها یا پاها کشیده شود.
- ضعف: ضعف عضلانی می‌تواند در اندام‌ها رخ دهد و انجام فعالیت‌های روزمره یا حفظ تعادل را چالش‌برانگیز کند.
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید): فشرده شدن شدید نخاع ممکن است منجر به مشکلاتی در عملکرد مثانه یا روده شود.
بیشتر بخوانید : تنگی کانال نخاعی به دلیل سرخوردگی مهره ها
روشهای درمان
درمان های محافظه کارانه:
- فیزیوتراپی: یک برنامه ورزشی ساختاریافته می تواند به تقویت کمر، بهبود انعطاف پذیری و تسکین درد کمک کند.
- داروهای ضد درد: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تجویزی قوی‌تر ممکن است لازم باشد.
- تزریق استروئید اپیدورال: تزریق کورتیکواستروئید می تواند به کاهش التهاب و کاهش درد در ناحیه آسیب دیده کمک کند.
- وسایل کمکی: استفاده از وسایل کمکی مانند عصا یا واکر می تواند در حین راه رفتن حمایت کند و فشار وارده بر ستون فقرات را کاهش دهد.
اصلاح سبک زندگی:
- استراحت و اصلاح فعالیت: متعادل کردن دوره های استراحت با فعالیت ملایم می تواند به مدیریت علائم کمک کند.
- مدیریت وزن: حفظ وزن سالم می تواند به کاهش استرس روی ستون فقرات کمک کند.
- بهبود وضعیت بدن: حفظ وضعیت بدنی خوب و اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند می تواند به کاهش ناراحتی کمک کند.
گزینه های جراحی:
اگر درمان های محافظه کارانه تسکین کافی را فراهم نکند، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود. روش خاص به علت زمینه ای و شدت تنگی نخاع بستگی دارد. گزینه‌های رایج جراحی شامل لامینکتومی (برداشتن بخشی از استخوان یا دیسک که باعث فشرده‌سازی می‌شود)، فیوژن ستون فقرات (به هم پیوستن دو مهره به یکدیگر)، یا روشهای کم تهاجمی است.
بیشتر بخوانید : درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی
درمان تنگی کانال نخاع با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در درمان تنگی کانال نخاعی با کمک به تسکین علائم، بهبود عملکرد و افزایش کیفیت کلی زندگی داشته باشد. در اینجا چند راه وجود دارد که فیزیوتراپی می تواند مفید باشد:
برنامه ورزشی: فیزیوتراپیست می تواند برنامه ورزشی خاصی را متناسب با نیازها و توانایی های فرد طراحی کند. این برنامه ممکن است شامل تمرینات کششی، تقویتی و هوازی برای بهبود انعطاف پذیری، ساخت قدرت عضلانی و ارتقای تناسب اندام کلی باشد. ورزش هایی که عضلات مرکزی را هدف قرار می دهند نیز می توانند به تثبیت ستون فقرات و کاهش فشار روی ناحیه آسیب دیده کمک کنند.
درمان دستی: تکنیک های درمان دستی مانند حرکت مفصل، ماساژ بافت نرم، و کشش می تواند به بهبود تحرک، کاهش تنش عضلانی و تسکین درد کمک کند.
آموزش وضعیت بدن: یک فیزیوتراپیست می تواند راهنمایی هایی را در مورد وضعیت بدنی مناسب و مکانیک بدن برای به حداقل رساندن استرس روی ستون فقرات ارائه دهد. این می تواند شامل توصیه هایی برای نشستن، ایستادن، بلند کردن و سایر فعالیت های زندگی روزمره باشد.
تکنیک های مدیریت درد: فیزیوتراپی ممکن است شامل روش هایی مانند گرما یا سرما درمانی، اولتراسوند، تحریک الکتریکی یا کشش باشد تا به کاهش درد و کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک کند.
تمرین راه رفتن و تعادل: تنگی ستون فقرات می تواند راه رفتن و تعادل را تحت تاثیر قرار دهد. فیزیوتراپی می تواند این مسائل را با تمرکز بر تمرین راه رفتن، تمرینات تعادلی و استراتژی های پیشگیری از سقوط برطرف کند.
آموزش و خود مدیریتی: یک فیزیوتراپیست می تواند به فرد در مورد وضعیت خود آموزش دهد، راهنمایی هایی در مورد اصلاح سبک زندگی ارائه دهد، و تکنیک های خود مدیریتی برای تسکین درد، از جمله تمرینات و استراتژی هایی برای مدیریت شعله ور شدن علائم را آموزش دهد.