درمان تنگی کانال نخاع با فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی به عنوان موثرترین و بهترین روش درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی در مرکز فیزیوتراپی سعادت آباد با مدیریت دکتر ایمان کمالی حکیم ارائه می شود.
تنگی کانال نخاع یک وضعیت پزشکی است که در آن کانال نخاعی باریک شده و نخاع و اعصاب را فشرده می کند. این می تواند علائم مختلفی از جمله درد، بی حسی، گزگز و ضعف در پشت، پاها و بازوها را ایجاد کند.
تنگی ستون فقرات می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات رخ دهد، اما بیشتر در نواحی کمر (کمر) و گردن (گردن) شایع است. اغلب به دلیل تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات، مانند استئوآرتریت یا بیماری دژنراتیو دیسک ایجاد می‌شود، اما می‌تواند در اثر سایر بیماری ها مانند فتق دیسک ، تومورهای ستون فقرات یا آسیب‌های ستون فقرات نیز ایجاد شود. گزینه های درمان برای تنگی کانال نخاع به شدت بیماری بستگی دارد، اما ممکن است شامل فیزیوتراپی، دارو، تزریق یا جراحی باشد.
پیشگیری از تنگی کانال نخاعی می تواند دشوار باشد، زیرا بسیاری از عوامل خطر مانند سن و ژنتیک خارج از کنترل ما هستند. با این حال، حفظ وزن مناسب، تمرین وضعیت بدنی خوب و انجام ورزش منظم می تواند به سالم نگه داشتن ستون فقرات و کاهش خطر ابتلا به تنگی نخاع کمک کند. همچنین در صورت مشاهده هر گونه علائم تنگی نخاعی ضروری است که به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید، زیرا تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت کمک کند و شانس درمان موفقیت آمیز را افزایش دهد.
علائم تنگی کانال نخاع چیست؟
علائم تنگی ستون فقرات بسته به محل و شدت بیماری می تواند متفاوت باشد. برخی از علائم رایج عبارتند از:
- درد در گردن، پشت، بازوها یا پاها
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازوها، دست ها، پاها یا پاها
- ضعف در بازوها، دست ها، پاها یا پاها
- گرفتگی یا سفتی در پاها
- مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل
از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید)علائم تنگی کانال نخاعی ممکن است در طول زمان بدتر شود و با فعالیت‌های خاصی مانند ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی تشدید شود. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، مهم است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.
دلایل و عوامل خطر
تنگی کانال نخاعی می تواند در اثر عوامل مختلفی ایجاد شود. شایع ترین علت تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات است، مانند آرتروز یا بیماری دژنراتیو دیسک. با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات رطوبت خود را از دست داده و انعطاف پذیری کمتری خواهند داشت که می تواند منجر به باریک شدن کانال نخاعی شود. علل دیگر تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
فتق دیسک: وقتی مواد نرم داخل دیسک نخاعی از طریق پارگی در لایه بیرونی بیرون بزند، می تواند به نخاع یا اعصاب فشار وارد کند و باعث تنگی نخاع شود.
صدمات ستون فقرات: ضربه به ستون فقرات، مانند تصادف یا سقوط، می تواند باعث تنگی ستون فقرات شود.
تومورهای ستون فقرات: رشد غیرطبیعی در ستون فقرات می تواند طناب نخاعی یا اعصاب را تحت فشار قرار دهد و باعث تنگی نخاع شود.
بیماری پاژه: یک اختلال استخوانی که می‌تواند باعث رشد غیرطبیعی استخوان‌های ستون فقرات شود و طناب نخاعی یا اعصاب را تحت فشار قرار دهد.
تنگی مادرزادی نخاعی: برخی از افراد با کانال نخاعی باریکی متولد می شوند که می تواند آنها را در معرض خطر بیشتری برای ایجاد تنگی نخاعی در آینده قرار دهد.
همچنین برخی از عوامل خطر وجود دارد که می تواند احتمال ابتلا به تنگی نخاعی را در فرد افزایش دهد، از جمله سن، زن بودن، داشتن سابقه خانوادگی تنگی کانال نخاعی، و داشتن شرایط پزشکی خاص مانند چاقی یا آرتریت روماتوئید.
درمان تنگی کانال نخاع
تنگی نخاع یک وضعیت پزشکی است که در آن کانال نخاعی باریک شده و نخاع و اعصاب را فشرده می کند. این می تواند علائم مختلفی از جمله درد، بی حسی، گزگز و ضعف در پشت، پاها و بازوها را ایجاد کند. گزینه های درمانی برای تنگی نخاع به شدت بیماری بستگی دارد، اما ممکن است شامل فیزیوتراپی، دارو، تزریق یا جراحی باشد.
فیزیوتراپی اغلب اولین خط درمان تنگی کانال نخاع است. یک فیزیوتراپ می تواند با بیمار کار کند تا یک برنامه ورزشی سفارشی ایجاد کند که می تواند به تقویت عضلات پشت، پاها و شکم کمک کند، که می تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش فشار بر نخاع و اعصاب کمک کند. فیزیوتراپی همچنین می تواند شامل تمرینات کششی، ماساژ و تکنیک های دیگر برای کمک به بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد باشد.
همچنین می توان از دارو برای درمان تنگی کانال نخاعی استفاده کرد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند. شل کننده های عضلانی همچنین می توانند برای کمک به تسکین اسپاسم عضلانی و کاهش درد استفاده شوند. در برخی موارد، داروهای مسکن قوی‌تر ممکن است تجویز شود، اما به دلیل خطر عوارض جانبی، باید با احتیاط مصرف شوند.
همچنین می توان از تزریق برای درمان این عارضه استفاده کرد. برای کاهش التهاب و تسکین درد می توان از تزریق استروئید اپیدورال استفاده کرد. این شامل تزریق یک داروی کورتیکواستروئید به فضای اپیدورال است که فضای اطراف نخاع و اعصاب است. این دارو می تواند به کاهش التهاب و تسکین درد برای چندین هفته یا ماه کمک کند.
در برخی موارد ممکن است برای درمان تنگی کانال نخاعی جراحی لازم باشد. نوع جراحی به محل و شدت تنگی بستگی دارد. دو نوع رایج جراحی برای تنگی کانال نخاعی لامینکتومی و فیوژن ستون فقرات هستند.
انتخاب بهترین درمان تنگی کانال نخاع به شدت بیماری، سن و سلامت کلی بیمار و عوامل دیگری مانند محل تنگی و وجود سایر شرایط پزشکی بستگی دارد. به طور کلی، درمان های محافظه‌کارانه مانند فیزیوتراپی و دارو معمولاً ابتدا امتحان می شوند و درمان های تهاجمی تر مانند تزریق و جراحی برای موارد شدیدتر در نظر گرفته می‌شود.
بیشتر بخوانید :