درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی با روشهای مختلفی امکان پذیر است که فیزیوتراپی به عنوان موثرترین و بهترین روشهای درمان غیرجراحی در کلینیک فیزیوتراپی سعادت‌ آباد ارائه می شود.

تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی است که زمانی رخ می دهد که کانال نخاعی باریک می شود و بر نخاع و اعصابی که از طریق ستون فقرات حرکت می کنند فشار وارد می کند. این می تواند باعث طیف وسیعی از علائم، از جمله درد، بی حسی، و ضعف در پشت، پاها و بازوها شود. در موارد شدید، حتی می تواند منجر به فلج اندام ها شود.

دو نوع تنگی کانال نخاع وجود دارد: تنگی کمر و تنگی گردن. تنگی کمر در قسمت تحتانی کمر و تنگی گردن در ستون فقرات گردنی رخ می دهد. هر دو نوع تنگی می تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله دژنراسیون مرتبط با سن، آرتریت، فتق دیسک و آسیب های ستون فقرات ایجاد شود. در برخی افراد نیز کانال نخاعی بطور مادرزادی تنگ است.

علائم تنگی کانال نخاعی بسته به شدت بیماری و محل باریک شدن می تواند متفاوت باشد. در مورد تنگی کمر، علائم شایع شامل درد یا گرفتگی در پاها، به ویژه هنگام راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی است. این به لنگش نوروژنیک معروف است. در موارد شدید، بیماران ممکن است ضعف یا بی حسی در پاها و همچنین اختلال عملکرد روده یا مثانه را تجربه کنند.

از طرف دیگر تنگی کانال نخاعی گردنی می تواند باعث درد، بی حسی و ضعف در بازوها، دست ها و انگشتان شود. بیماران همچنین ممکن است دچار مشکل در تعادل و هماهنگی و همچنین اختلال در عملکرد روده یا مثانه شوند.

بیشتر بخوانید : تنگی کانال نخاعی به دلیل سرخوردگی مهره ها

درمان تنگی کانال نخاع

درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی با فیزیوتراپی می تواند به تخفیف علائم ذکر شده در بالا تا حد زیادی کمک کند و در اغلب موارد نیازی به انجام جراحی نخواهد بود.

تشخیص تنگی کانال نخاعی معمولاً شامل معاینه فیزیکی و همچنین آزمایش‌ های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا اسکن MRI است. این آزمایش‌ها می‌توانند به پزشکان در تعیین محل و شدت باریک شدن و همچنین هرگونه شرایط زمینه‌ای که ممکن است به مشکل کمک کند کمک کند.

درمان تنگی کانال نخاعی بسته به شدت بیماری و نیازهای فردی بیمار می تواند متفاوت باشد. موارد خفیف تنگی ممکن است با درمان های محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی و تزریق استروئید اپیدورال مدیریت شود. در موارد شدیدتر، ممکن است جراحی برای کاهش فشار روی نخاع و اعصاب لازم باشد.

چندین روش جراحی وجود دارد که می تواند برای درمان تنگی نخاع استفاده شود، از جمله لامینکتومی، لامینوتومی و فیوژن ستون فقرات. لامینکتومی شامل برداشتن بخشی از مهره ها برای ایجاد فضای بیشتری در کانال نخاعی است. لامینوتومی روشی مشابه است، اما شامل برداشتن بخش کوچکی از مهره‌ها است. همجوشی ستون فقرات شامل ادغام دو یا چند مهره با یکدیگر برای ایجاد ستون فقرات پایدارتر است.در حالی که تنگی کانال نخاعی می تواند یک بیماری جدی و ناتوان کننده باشد، گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که می تواند به بیماران در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. اگر علائم تنگی نخاع را تجربه می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا بهترین روش درمانی را برای نیازهای فردی خود تعیین کنید.

بیشتر بخوانید : تنگی کانال نخاعی چیست؟

روش های درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی

گزینه های درمانی غیر جراحی برای تنگی کانال نخاعی اغلب اولین خط دفاعی برای مدیریت این وضعیت هستند. این درمان‌ها معمولاً برای بیمارانی با علائم خفیف تا متوسط توصیه می‌شوند و می‌توانند بدون نیاز به روش‌های تهاجمی در کاهش درد و بهبود تحرک مؤثر باشند. در این پاسخ، برخی از رایج‌ترین درمان‌های غیرجراحی برای تنگی کانال نخاعی را بررسی می‌کنیم.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یک درمان غیرجراحی موثر برای تنگی کانال نخاعی است. این درمان شامل کار با دکتر فیزیوتراپی برای ایجاد یک برنامه ورزشی سفارشی است که می تواند به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و دامنه حرکت در ناحیه آسیب دیده کمک کند. فیزیوتراپی همچنین می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند و می تواند حرکت کلی را بهبود بخشد. 

متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی سعادت‌ آباد خدمات تخصصی فیزیوتراپی ستون فقرات را برای درمان غیرجراحی مشکلات ستون فقرات ارائه می دهند.

درمانگران ما تحت نظارت دکتر ایمان کمالی حکیم پس از ارزیابی و معاینه دقیق بیماران از موثرترین تکنیک های فیزیوتراپی برای درمان تنگی کانال نخاعی و سایر مشکلات ستون فقرات بهره می برند.

بیشتر بخوانید : درمان تنگی کانال نخاعی با فیزیوتراپی

سایر روشهای درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی

داروها: از داروها می توان برای مدیریت درد و التهاب مرتبط با تنگی کانال نخاعی استفاده کرد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند در کاهش درد و التهاب موثر باشند. سایر داروها مانند شل کننده های عضلانی یا مسکن های مخدر نیز ممکن است برای مدیریت درد و بهبود تحرک تجویز شوند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که مسکن های مخدر می توانند اعتیادآور باشند و باید با احتیاط مصرف شوند.

تزریق استروئید اپیدورال: تزریق استروئید اپیدورال شامل تزریق مستقیم یک داروی کورتیکواستروئید به ناحیه آسیب دیده ستون فقرات است. این دارو می تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند. این درمان می تواند تسکین موقتی برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی ایجاد کند و ممکن است در صورت نیاز تکرار شود.

طب سوزنی: طب سوزنی نوعی از طب سنتی چینی است که شامل قرار دادن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن برای بهبود بهبود و کاهش درد است. برخی از بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی ممکن است از طریق طب سوزنی تسکین پیدا کنند، اگرچه اثربخشی این درمان می تواند بسته به فرد متفاوت باشد.

کاهش وزن: برای بیماران با اضافه وزن یا چاق، کاهش وزن می تواند یک درمان غیرجراحی موثر برای تنگی کانال نخاعی باشد. کاهش وزن می تواند به کاهش فشار روی ستون فقرات کمک کند، که می تواند علائم را کاهش دهد و تحرک را بهبود بخشد.

وسایل کمکی: از وسایل کمکی مانند بریس یا عصا می توان برای حمایت و بهبود تحرک بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی استفاده کرد. این دستگاه ها می توانند به کاهش فشار روی ستون فقرات و بهبود ثبات کلی کمک کنند.

اصلاح سبک زندگی: ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند در مدیریت تنگی کانال نخاعی مفید باشد. به عنوان مثال، بیماران ممکن است از اجتناب از فعالیت هایی که علائم آنها را تشدید می کند، مانند ایستادن یا نشستن طولانی مدت سود ببرند. درگیر شدن در ورزش‌های کم‌ فشار مانند شنا یا دوچرخه‌سواری نیز می‌تواند مفید باشد، همانطور که تمرین وضعیت بدنی خوب و استفاده از تکنیک‌ های مناسب بلند کردن بدن می‌تواند مفید باشد.