درمان کمردرد مکانیکی با فیزیوتراپی و ورزش در اغلب بیماران موفقیت آمیز است و نیاز به جراحی های پرهزینه و پرعارضه را به حداقل می رساند.

کمردرد مکانیکی که به عنوان کمردرد غیر اختصاصی یا ساده نیز شناخته می شود، به درد یا ناراحتی در پشت اشاره دارد که در درجه اول به ساختارهای ستون فقرات مانند عضلات، رباط ها، دیسک ها و مفاصل مربوط می شود. این شایع ترین نوع کمردرد است و اغلب ناشی از عوامل مکانیکی است تا یک بیماری یا آسیب زمینه ای پزشکی.

کمردرد مکانیکی معمولاً به صورت درد موضعی در پشت ظاهر می شود که اغلب به عنوان یک درد مبهم یا تیز توصیف می شود. درد ممکن است با حرکات یا فعالیت های خاص، مانند خم شدن، بلند کردن اجسام یا نشستن طولانی مدت بدتر شود. معمولاً با سفتی عضلانی، دامنه حرکتی محدود و اسپاسم عضلانی گاه به گاه همراه است.

دلایل کمردرد مکانیکی

کشیدگی عضلانی: کشیدگی یا پارگی بیش از حد عضلات و تاندون‌های پشت به دلیل نیروی ناگهانی یا بیش از حد، بلند کردن نامناسب یا حرکات تکراری.

رگ به رگ شدن رباط: کشیدگی یا پارگی رباط هایی که از ستون فقرات حمایت می کنند، اغلب ناشی از حرکات ناگهانی یا فشار بیش از حد بر روی رباط ها است.

فرسودگی دیسک: ساییدگی و پارگی دیسک های بین مهره ای ناشی از افزایش سن، که می تواند منجر به برآمدگی دیسک، فتق یا بیماری دژنراتیو دیسک شود. این تغییرات می تواند ساختارهای مجاور را تحریک کرده و باعث درد شود.

اختلال عملکرد مفصل فاست: اختلال عملکرد یا تحریک مفاصل کوچک در پشت ستون فقرات (مفاصل فاست)، اغلب به دلیل آرتروز، التهاب مفاصل، یا حرکات تکراری.

وضعیت نامناسب: وضعیت نامناسب پایدار، مانند خمیدن یا نشستن با حمایت ناکافی از پشت، می تواند عضلات و رباط ها را تحت فشار قرار دهد و به کمردرد مکانیکی کمک کند.

استفاده بیش از حد یا فشار مکرر: فعالیت‌ ها یا مشاغلی که شامل حرکات تکراری، بلند کردن اجسام سنگین یا دوره‌های طولانی نشستن یا ایستادن می‌شوند، می‌توانند ساختارهای پشت را تحت فشار قرار دهند و منجر به درد شوند.

عدم آمادگی جسمانی: ضعف عضلات مرکزی، انعطاف پذیری ضعیف و آمادگی جسمانی ناکافی می تواند خطر کمردرد مکانیکی را افزایش دهد.

درمان کمردرد مکانیکی

درمان کمردرد مکانیکی معمولاً شامل ترکیبی از اقدامات مراقبت از خود، فیزیوتراپی، استراتژی‌های مدیریت درد و اصلاح سبک زندگی است. در اینجا چند روش رایج مورد استفاده در درمان کمردرد مکانیکی آورده شده است:

استراحت و اصلاح فعالیت: از فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند اجتناب کنید و حرکات خود را برای کاهش فشار روی کمر اصلاح کنید. با این حال، استراحت طولانی مدت در رختخواب به طور کلی منع می شود، و مهم است که به تدریج فعالیت های عادی خود را برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات از سر بگیرید.

گرما و سرما درمانی: استفاده از بسته های گرما یا دوش آب گرم می تواند به آرامش عضلات و کاهش درد کمک کند. کیسه های سرد یا کیسه های یخ می توانند به کاهش التهاب و بی حس شدن ناحیه کمک کنند.

داروهای ضد درد بدون نسخه: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. همیشه دوز توصیه شده را دنبال کنید و در صورت داشتن هر گونه نگرانی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

داروهای تجویزی: در برخی موارد، داروهای مسکن قوی‌تر یا شل‌کننده‌های عضلانی ممکن است برای استفاده کوتاه‌مدت برای مدیریت درد شدید یا اسپاسم عضلانی تجویز شوند. اینها باید تحت راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی استفاده شوند.

تزریقات: اگر اقدامات محافظه کارانه تسکین کافی را فراهم نمی کند، ممکن است تزریق کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب و تسکین موقت درد در نظر گرفته شود. اینها معمولاً توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی انجام می شود.

فیزیوتراپی

ورزش و حرکات کششی: دکتر فیزیوتراپی می تواند یک برنامه ورزشی متناسب با نیازهای خاص شما طراحی کند، با تمرکز بر تقویت عضلات مرکزی، بهبود انعطاف پذیری و ارتقای وضعیت بدنی و مکانیک بدن.

درمان دستی: تکنیک هایی مانند تحرک بافت نرم، تحرک مفصل و رهاسازی میوفاشیال که توسط فیزیوتراپ انجام می شود می تواند به کاهش تنش عضلانی، بهبود تحرک مفصل و کاهش درد کمک کند.

آموزش و ارگونومی: یادگیری مکانیک بدن، تکنیک های وضعیت بدن و ارگونومی برای محیط کار شما می تواند به جلوگیری از فشار بیشتر روی کمر کمک کند.