دلایل تنگی کانال نخاعی

فروردین ۱, ۱۴۰۱

دلایل تنگی کانال نخاعی . عوامل متعددی می توانند در باریک شدن کانال نخاعی نقش داشته باشند که منجر به تنگی کانال نخاعی می شود. به طور معمول، کانال مهره ها فضای کافی را برای نخاع و اعصاب فراهم می کند. با این حال، افزایش سن و تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات، آسیب، سایر بیماری‌ها یا شرایط ارثی می‌تواند باعث باریک شدن فضاها شود.

بیشتر بخوانید : سرخوردگی مهره های کمر

مهم ترین دلایل تنگی کانال نخاعی

افزایش سن

افزایش سن و تغییرات مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات در یک دوره زمانی اتفاق می افتد و به آرامی باعث از بین رفتن ساختار طبیعی ستون فقرات می شود. آنها شایع ترین علل تنگی کانال نخاعی هستند. با بالا رفتن سن افراد، رباط هایی که مهره های ستون فقرات را در جای خود نگه می دارند ممکن است ضخیم و کلسیف شوند (در اثر رسوب نمک های کلسیم سفت شوند). استخوان ها و مفاصل نیز ممکن است بزرگ شوند. هنگامی که سطوح استخوان شروع به بیرون آمدن از بدن می کنند، این برجستگی ها استئوفیت (خار استخوان) نامیده می شوند.

فتق (برآمدگی) دیسک ممکن است بر طناب نخاعی یا ریشه عصبی فشار وارد کند. دیسک ها پدهای بالشتک مانندی هستند که بین مهره ها قرار دارند و مانند ضربه گیر و فاصله دهنده برای ستون فقرات عمل می کنند. با بالا رفتن سن دیسک، ممکن است خشک شود و ترک بخورد و باعث برآمدگی دیسک شود.

هنگامی که بخشی از ستون فقرات بیش از حد متحرک می شود، کپسول (غشاء) مفاصل فاست در پشت مهره ها ضخیم می شود. این تلاش برای تثبیت بخش می تواند باعث خارهای استخوانی شود که فضای اطراف ریشه های عصبی را که نخاع را ترک می کنند کاهش می دهد.

اسپوندیلولیستزیس زمانی اتفاق می‌افتد که مهره‌ای روی مهره دیگر به جلو می‌لغزد. این باعث ایجاد تراز ضعیف ستون فقرات می شود و می تواند بر طناب نخاعی یا ریشه های عصبی فشار وارد کند.

بیشتر بخوانید : کمردرد مزمن

آرتروز

آرتریت نیز یکی از شایع ترین دلایل تنگی کانال نخاعی است. دو شکل از آرتریت که ممکن است ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهند، آرتروز و آرتریت روماتوئید هستند.

استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصل است که در آن بافت های مفصل به مرور زمان تجزیه می شوند. این شایع ترین نوع آرتریت است و در افراد مسن شایع تر است. استئوآرتریت می تواند منجر به دژنراسیون دیسک و بزرگ شدن یا رشد بیش از حد استخوان شود که کانال های ریشه مرکزی و عصبی را باریک می کند و باعث تنگی نخاع می شود.

آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری التهابی مزمن (طولانی مدت) است که بیشتر مفاصل را درگیر می کند. RA باعث درد، تورم، سفتی و از دست دادن عملکرد مفاصل می شود. این یک اختلال خود ایمنی است زیرا سیستم ایمنی به بافت های سالم مفصل حمله می کند. اگرچه یک علت شایع تنگی نخاعی نیست، آسیب ناشی از RA می تواند مشکلات قابل توجهی در مفاصل ستون فقرات ایجاد کند و منجر به تنگی نخاع شود.

سایر دلایل تنگی کانال نخاعی

تومورهای ستون فقرات رشد غیرطبیعی بافت نرم هستند که ممکن است با ایجاد التهاب یا رشد بافت در کانال نخاعی به طور مستقیم بر کانال نخاعی تأثیر بگذارند. این می تواند فضا را باریک کند و باعث تغییرات استخوانی شود و منجر به تنگی نخاع شود. برخی از افراد دچار یک اختلال نادر به نام لیپوماتوز اپیدورال می شوند که زمانی اتفاق می افتد که چربی روی پوشش ستون فقرات یا اطراف آن جمع شود.

شکستگی‌های ناشی از تروما (جراحت) یا سایر شرایط پزشکی ممکن است باعث دررفتگی ستون فقرات و کانال نخاعی شوند یا باعث شکستگی‌هایی شوند که باعث ایجاد قطعاتی از استخوان می‌شوند که به کانال نفوذ می‌کنند.

بیماری پاژه استخوان یک اختلال مزمن (طولانی) است که باعث می شود استخوان ها بزرگتر و ضعیف تر از حد طبیعی شوند. با پیشرفت بیماری پاژه، استخوان جدید با سرعت بیشتری نسبت به سرعت برداشتن استخوان قدیمی شکل می گیرد. با این حال، استخوان جدید به درستی تشکیل نمی‌شود و منجر به استخوان‌های بزرگ‌تر می‌شود که بدشکل، ضعیف‌تر و نرم‌تر از استخوان معمولی هستند. این می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در تامین خون و ساختار استخوان شود که باعث تغییر فضاهای کانال نخاعی می شود و منجر به تنگی کانال نخاعی می شود.

استخوانی شدن رباط طولی خلفی زمانی اتفاق می‌افتد که رسوبات کلسیم روی رباط ایجاد می‌شود که در پشت ستون فقرات و داخل کانال نخاعی بالا و پایین می‌رود. این رسوبات بافت فیبری رباط را به استخوان تبدیل می کند و ممکن است بر روی اعصاب کانال نخاع فشار بیاورد.

شرایط ارثی

برخی از افراد با شرایطی متولد می شوند که می تواند باعث تنگی کانال نخاعی شود. این شرایط باعث باریک شدن کانال نخاعی می شود که منجر به تنگی کانال نخاعی می شود. مثلا:

تنگی مادرزادی زمانی اتفاق می‌افتد که شما با کانال نخاعی کوچک و باریک متولد می‌شوید.
اسکولیوز انحنای ستون فقرات است.
آکندروپلازی یک بیماری ارثی است که باعث ایجاد مشکلاتی در تشکیل استخوان در ستون فقرات و سایر استخوان‌های بدن می‌شود.

فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعی

فیزیوتراپی یک روش درمانی غیر تهاجمی است که می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کند. در اینجا مروری بر نحوه استفاده از فیزیوتراپی برای درمان تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

۱٫ ارزیابی و تشخیص
اولین قدم در درمان فیزیوتراپی، ارزیابی کامل توسط یک فیزیوتراپیست واجد شرایط است. این به طور معمول شامل:

شرح حال دقیق پزشکی
معاینه ی جسمی
ارزیابی وضعیت، دامنه حرکت و قدرت
ارزیابی سطوح درد و محدودیت های عملکردی

۲٫ آموزش و خود مدیریتی
آموزش نقش مهمی در مدیریت تنگی کانال نخاعی دارد. فیزیوتراپیست ها اطلاعاتی در مورد:

ماهیت شرایط
استراتژی های مدیریت درد
مکانیک بدن مناسب برای جلوگیری از تشدید بیشتر

۳٫ تکنیک های تسکین درد
برای کاهش درد می توان از تکنیک های مختلفی استفاده کرد، مانند:

گرما و سرما درمانی: استفاده از گرما برای شل کردن عضلات یا سرما برای کاهش التهاب.
درمان دستی: دستکاری و تحرک ملایم ستون فقرات برای بهبود حرکت و کاهش درد.
TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست): استفاده از تکانه های الکتریکی برای کاهش درک درد.

۴٫ ورزش درمانی
ورزش سنگ بنای فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعی است. اهداف ورزش درمانی شامل بهبود انعطاف پذیری، قدرت و استقامت است. اجزای کلیدی عبارتند از:

تمرینات انعطاف پذیری: تمرینات کششی برای بهبود انعطاف پذیری ستون فقرات و عضلات اطراف آن.
تمرینات تقویتی: هدف قرار دادن عضلات مرکزی، پشت و ساق پا برای حمایت از ستون فقرات.
تهویه هوازی: فعالیت های کم فشار مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری برای بهبود سلامت قلب و عروق بدون فشار به ستون فقرات.
تمرینات وضعیتی: آموزش برای بهبود و حفظ وضعیت مناسب، که می تواند فشار بر کانال نخاعی را کاهش دهد.

۵٫ آموزش پاسچر و ارگونومی
بهبود وضعیت بدنی و ارگونومی می تواند علائم را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. فیزیوتراپیست ها ممکن است در موارد زیر توصیه کنند: