سندرم پیریفورمیس چیست؟
سندرم پیریفورمیس عارضه ای است که با درد مزمن در کمر و باسن و انتشار آن به پایین پاها مشخص می شود و اغلب با سیاتیک اشتباه گرفته می شود. در حالی که هر دو بیماری با عملکرد عصب سیاتیک تداخل دارند، سیاتیک ناشی از اختلال عملکرد ستون فقرات مانند فتق دیسک یا تنگی نخاع است. از سوی دیگر، سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق می‌افتد که عضله پیریفورمیس که در عمق باسن قرار دارد، عصب سیاتیک را فشرده می‌کند.
درک کامل پزشک شما از ساختار و عملکرد عصب سیاتیک و رابطه آن با عضله پیریفورمیس برای تمایز بین سیاتیک واقعی یا دیسکوژنیک و سندرم پیریفورمیس کلیدی است.
عضله پیریفورمیس از جلوی ساکروم نزدیک کپسول مفصل ساکروایلیاک منشا می گیرد و به یک قسمت استخوانی روی استخوان ران (استخوان ران) در بیرونی ترین قسمت باسن متصل می شود.
پیریفورمیس به چرخش بیرونی لگن کمک می کند، در حالی که لگن شما خم شده است، مانند زمانی که زانو خود را بالا می آورید و هنگام پیاده شدن از صندلی ماشین پای خود را بیرون می آورید. همچنین در هنگام راه رفتن، دویدن و ایستادن ثبات را تامین می کند.
معمولاً عصب سیاتیک قبل از ادامه دادن به پشت ران، مستقیماً از زیر پیریفورمیس عبور می کند. اما برای برخی، عصب سیاتیک مستقیماً از پیریفورمیس عبور می کند و این افراد را مستعد ابتلا به سندرم پیریفورمیس می کند، که ممکن است به عنوان سیاتیک پیریفورمیس (در مقابل سیاتیک واقعی یا دیسکوژنیک) نیز شناخته شود.
علل سندرم پیریفورمیس چیست؟
سندرم پیریفورمیس باعث التهاب بافت‌های نرم، اسپاسم عضلانی یا هر دو می‌شود که منجر به فشردگی عصب می‌شود. ضربه مستقیم به باسن می تواند منجر به التهاب، اسکار و انقباض عضله پیریفورمیس شود.
این ممکن است نتیجه یک رویداد بزرگ مانند تصادف رانندگی یا سقوط باشد. با این حال، شایع ترین علت احتمالاً سفت شدن تدریجی عضله پیریفورمیس به دلیل عدم تناسب اندام عضلانی است. فعالیت هایی مانند دویدن طولانی مدت یا ایستادن طولانی مدت بدون کشش مناسب و تقویت عضله پیریفورمیس یک دلیل رایج در بیماران مبتلا به سندرم پیریفورمیس است.
علائم سندرم پیریفورمیس چیست؟
در حالی که سندرم پیریفورمیس همیشه دقیقاً به یک شکل ظاهر نمی شود، علائم رایج شامل درد در باسن است که هنگام نشستن بدتر می شود، به خصوص با پاها روی هم در حالت چهار زانو. حفظ این وضعیت برای مدت طولانی می‌تواند باعث ایجاد دردی شود که در یک پا منتشر می‌شود.
علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد در مفصل ساکروایلیاک
- کمردرد با ایستادن یا راه رفتن
- درد شدید با نشستن یا چمباتمه زدن
- درد و یا پارستزی (بی حسی، سوزن سوزن شدن، یا احساس خارش) که از ساکروم به پایین پشت ران منتشر می شود، معمولا بالای زانو متوقف می شود.
- درد هنگام ایستادن از نشستن یا چمباتمه زدن
- بی حسی پا
به دلیل تشابه زیاد علائم سندرم پیریفورمیس با علائم سیاتیک این دو مشکل در بسیاری از بیماران به اشتباه به جای یکدیگر تشخیص داده می شوند که این امر می تواند درمان را به تاخیر بیاندازد.
اگر متوجه هر یک از علائم بالا شدید و فکر می کنید که دچار کشیدگی عضله پیریفورمیس هستید، باید فوراً هر یک از فعالیت هایی که علائم شما را تشدید می کند را متوقف کنید.
تشخیص سندرم پیریفورمیس چگونه است؟
از آنجایی که علائم سندرم پیریفورمیس شبیه علائم سیاتیک است، پزشک شما آزمایشات خاصی را برای تعیین اینکه آیا علائم شما دیسکوژنیک است یا ناشی از فشردگی عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس انجام می دهد.
پزشک و یا دکتر فیزیوتراپی باید کمر، لگن، لگن و مفصل ساکروایلیاک شما را معاینه کند و راه رفتن، وضعیت بدن و طول ساق پا را بررسی کند. آنها همچنین رفلکس های شما را آزمایش می کنند که در صورت ابتلا به سندرم پیریفورمیس باید طبیعی باشد.
درمان سندرم پیریفورمیس
درمان اصلی فیزیوتراپی برای سندرم پیریفورمیس یک برنامه تقویتی و کششی شخصی است. این با فیزیوتراپی شما بسته به توانایی ها و اهداف فعلی شما ایجاد می شود. سایر درمان‌ها شامل ماساژ و تکنیک‌های الکتروتراپی مانند اولتراسوند برای کاهش درد و بهینه‌سازی روند بهبودی است. درمان های دیگر عبارتند از:
- آب درمانی
- درمان بافت نرم
- درمان دستی
- طب سوزنی
برای تسکین درد و علائم، بهترین درمان شل شدن عضله پیریفورمیس است. این کار را می توان از طریق ماساژ، سوزن خشک یا تکنیک های انرژی عضلانی انجام داد. زمانی که عضله شل شد، تصور می‌شود که عصب سیاتیک می‌تواند آزادانه‌تر از ماهیچه های باسن عبور کند.
برخلاف آنچه بسیاری از مردم فکر می کنند منطقی است، کشش همسترینگ کمکی نمی کند و اغلب علائم را بدتر می کند. این به این دلیل است که عصب زیر عضله پیریفورمیس به دام افتاده است و کشش همسترینگ باعث ایجاد یک اثر کششی روی عصب می شود زیرا در نهایت توسط باسن و همسترینگ در جهت مخالف کشیده می شود.
هنگامی که عضله شل شد، الگوی حرکتی یا وضعیت تشدید کننده که باعث مشکل می شود باید شناسایی و با آموزش بیمار اصلاح شود. بسته به علت زمینه‌ای، تمرینات اغلب شامل اصلاح وضعیت لگن و تقویت عضلات باسن تثبیت‌کننده، نخ دندان کشیدن سیاتیک و تحرک عصبی است.
متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی سعادت آباد می دانند که چگونه تکنیک های صحیح را برای تشخیص به کار ببرند تا بتوانند به شما کمک کنند به سبک زندگی فعال خود بازگردید.
توجه به این نکته ضروری است که این روش های درمانی متناسب با سبک زندگی شما هستند و پس از مشاوره با فیزیوتراپیست می توان یک برنامه درمانی مناسب برای شما تجویز کرد.
نکات پایانی
عضله پیریفورمیس یک عضله کوچک صاف است که در اعماق باسن قرار دارد و زیر عضله بزرگ سرینی ماکسیموس قرار دارد. اعتقاد بر این است که عضله پیریفورمیس به دلیل انقباض و یا اسپاسم عصب سیاتیک را تحریک یا فشرده می کند. این منجر به درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن در امتداد پشت ساق و داخل پا می شود که مشابه درد سیاتیک واقعی است. بنابراین از سیاتیک دیسک کمر تقلید می کند و گاهی اوقات به آن «شبه سیاتیک» نیز می گویند.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی برای سیاتیک – فیزیوتراپی برای سندرم پیریفورمیس – فیزیوتراپی دیسک کمر – درمان دیسک کمر با فیزیوتراپی – فیزیوتراپی در سعادت آباد
